سوداگری در صحنه ساخت‌و‌ساز

محمد بهشتی، صاحبنظر برجسته شهرسازی، با بیان اینکه آنچه در حال حاضر به عنوان محصول ساخت‌و‌ساز در شهرها احداث می‌شود، ساختمان نیست، بلکه «زباله ساختمانی» است، معتقد است: ساختمان‌های «شکل هم»، تالی فساد ناشی از اجرای طرح‌های تفصیلی و همچنین کاهش عمر استفاده از ساختمان، سه عارضه‌ای است که هم‌اکنون در این حوزه وجود دارد.

وی در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی درباره اشکال دوم به تالی فساد بودن (عواقب ناشی از) اجرای طرح‌های تفصیلی اشاره کرد و درباره کاهش عمر تخریب گفت: ساخت‌و‌ساز در صحنه اقتصادی کشور به صحنه‌ای برای سوداگری تبدیل شده است، بنابراین از هر غفلت قانونی و مدیریتی برای توسعه دامنه این سوداگری ها استفاده می‌شود. بهشتی  همچنین درباره میانگین عمر ساختمان‌ها در ایران گفت: قبل از توسعه شهری و نظامند شدن ساخت‌و‌ساز، ساختمان با عمر طولانی‌تر از عمر یک انسان ساخته می‌شد، اما جریان سوداگری وضعیت را به جهتی برده که حتی قبل از استهلاک، ساختمان برای تخریب و نوسازی مقرون به صرفه‌تر است؛ یعنی بیشتر از اینکه در کشور ساخت‌و‌ساز شود شاهد تولید زباله ساختمانی هستیم. وی همچنین تاکید کرد: عمر سکونت در ساختمان که پیش از این در طول دو یا حتی سه نسل ادامه پیدا می‌کرد هم اکنون به حدود 4 تا 5 سال کاهش پیدا کرده است که این موضوع باعث کاهش تعلق خاطر ساکنان به محله‌ها و افزایش هزینه تامین امنیت و اداره شهرها می‌شود.