بازدید وزیر صنعت، معدن و تجارت از مجموعه همارشتن

هوشنگ بازوند، استاندار لرستان؛ محمد خدابخشی، نماینده الیگودرز در مجلس شورای اسلامی؛ فرماندار الیگودرز و تعدادی دیگر از مقامات محلی، مهندس نعمت‏ زاده را در این بازدید همراهی می‏ کردند. این بازدید از مجموعه همارشتن که یکی از 10 واحد تولیدی برتر استان لرستان به‏ شمار می ‏آید، نشان از اهمیت این واحد تولیدی و نقش آن در صنعت کشورمان دارد.

به بهانه این بازدید، انجمن ملی صنایع پلاستیک ایران (اینپیا) گفتگویی را با مهندس محسن صفایی، مدیرعامل شرکت همارشتن ترتیب داده است که در ادامه از نظر شما می‏ گذرد:

برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.

آقای مهندس! بازدید وزیر صنعت از همارشتن با چه هدفی انجام شد؟

بازدیدی که وزیر صنعت از واحد همارشتن انجام داد، در حاشیه افتتاح چند واحد در منطقه مانند کارخانه سیمان و بازدید از کارخانه فر و آلیاژ و شهر صنعتی ازنا و اولین بازدید آنها از کارخانه همارشتن بود.

همارشتن یکی از 10 کارخانه برجسته استان لرستان است، معمولا وقتی مقامات به این منطقه می‌آیند از واحد ما هم به‌عنوان یک واحد تولیدی موفق، بازدید انجام می‌دهند. در بازدید روز گذشته هم از مقامات محلی، بازوند، استاندار لرستان، خدابخشی نماینده شهرستان الیگودرز بودند و فرماندار و مقامات محلی، وزیر صنعت را همراهی می‌کردند.

نظر وزیر بعد بازدید از واحد همارشتن چه بود؟

به دلیل همراهی یک تیم خبرنگار همراه آقای نعمت‏ زاده، ایشان در پایان بازدید از همارشتن در جمع خبرنگاران، واحد ما را با معیارهای امروزی و همچنین با کیفیت اروپایی، دارای گواهینامه‌های بین‌المللی دانست که در منطقه‌ای محروم در حال تولید است و جزو موفق‌هاست. وزیر صنعت همچنین گفت: هرچند ما می‌دانیم که این واحد سرمایه در گردش کافی ندارد ولی هیچ بدهی به افراد و اشخاص و تامین اجتماعی و کارگر ندارد پس باید دید شرکت‌هایی که با مشکل مواجه هستند با چه پشتکاری کار خودشان را در منطقه ادامه می‏ دهند.

بخشی از حرف‌های وزیر برای ما ارزشمند بود اما بخشی از این حرف‌ها می‌تواند فرافکنی باشد برای وضعیت نه‌چندان مطلوب اوضاع صنعت کشور.

با توجه به رکود اقتصادی سال‌های اخیر، واحد همارشتن چه راهی را برای برون‌رفت از این مشکلات انتخاب کرد؟

ما در سال 1395 یک نوآوری کردیم. همارشتن یک واحد چند محصوله است ولی تقریبا پارسال به دلیل تداوم رکورد ساخت مسکن؛ یعنی جایی که محصولات ما آنجا استفاده می‌شود، یک محصول جدید تعریف کردیم. ما دست به تولید عایقی رطوبتی زدیم تا بتوانیم سهمی از یک بازار جدید را کسب کنیم که نسبتا هم موفق بودیم چون توانستیم دو استاندارد آمریکایی و آلمانی دریافت کنیم و در عرض چند ماه، یکی از تولیدکنندگان مطرح این محصول شویم.

موفق شده‌ایم متروها را به‏ عنوان مشتریان خود جذب کنیم. یکی از راهکارهای برون‌رفت از مشکلات شرکت‌هایی که همیشه روی تک‌محصولی کار می‌کنند تنوع بخشیدن به تولیدات است؛ یعنی اگر قرار باشد که به خودشان فکر نکنند و محصول جدیدی به بازار عرضه نکنند، طبیعتا از بین خواهند رفت. همان‌طور که می‌دانید همارشتن اولین تولیدکننده پروفیل در کشور است و پس از ما 54 کارخانه آمدند و به تولید پروفیل یو.پی.وی.سی پرداختند؛ اما حالا 45 شرکت از آنها طی سال‌های 1394 و 1395 تعطیل شدند و در حال حاضر تنها 10 شرکت با کمتر از نصف ظرفیت در حال فعالیت هستند.

ما به دلیل اینکه رقبای ما در 10، 12 سال گذشته زیاد شده‌اند، به موارد دیگری فکر کردیم تا با تولید محصولات جدید خودمان را از تنگنای رکود، عبور دهیم. منظور من این است که اگر صرفا روی پروفیل کار کرده بودیم، سرنوشتی جز سرنوشت این 45 واحد که تعطیل شده‌اند نداشتیم؛ ما هوشمندانه برخورد کردیم که امروز سر کار هستیم و در شرایط وانفسای اقتصادی کشور می‏توانیم نفس می‌کشیم و با این ترفند توانستیم خودمان را اداره کنیم.

آیا واحد شما از سیاست‌های اقتصادی سال‌های گذشته لطمه خورد؟

بله یکی از اشتباهاتی که این دولت انجام داد، آزادسازی واردات تولیداتی بود که نمونه استاندارد باکیفیت داخلی داشت، مثل پروفیل‌های یو.پی.وی.سی که راه ورود آن بعد از توافقنامه ترجیحی با ترکیه، به ایران باز شد. اگر این اشتباه راهبردی اتفاق نمی‌افتاد، بسیاری از واحدهای داخلی به تعطیلی کشیده نمی‌شدند.

در مورد سابقه تاسیس و تولیدات همارشتن کمی توضیح می‌دهید؟

شرکت همارشتن یک شرکت 26 ساله است و در سال 1370 به اسم نساجی همارشتن فعالیت خود را با تولید کیسه‌های PP که مورد مصرف آرد و غلات است شروع کرد.

ما سال 1383 طرح توسعه‌ای را تعریف کردیم که ماشین تولید پروفیل یو.پی.وی.سی را وارد و تولید این پروفیل را آغاز کنیم. بلافاصله ماشین‌آلات را از کراسمافای آلمان آوردیم و در سال 1384 محصولات پروفیل یو.پی.وی.سی را به بازار ارائه کردیم. چون در تولید و صادرات کیسه‌های PP به کشورهای CIS و منطقه صاحب‌تجربه بودیم، از همان ابتدا، روی صادرات پروفیل کار کردیم و این باعث شد که همارشتن سال 1386 و 1387 به‌عنوان صادرکننده نمونه استانی برگزیده شود.

ما پروفیل‌های یو.پی.وی.سی را به کردستان عراق، تاجیکستان، قرقیزستان، آذربایجان، ارمنستان و کشورهای مختلف صادر می‌کردیم ولی متاسفانه بعد از ما تولیدکننده‌های کم کیفیت با نصف قیمت و باکیفیت 5 برابر پایین‌تر از ما آمدند و بازار را از ما گرفتند که بعد از آنها هم ترک‌ها باقیمت پایین‌تر و البته کیفیت پایین‌تر، جانشین تولیدات کم کیفیت ایرانی‌ها شدند. درحالی‌که تعداد زیادی تولیدکننده پروفیل برجسته ایرانی در این کشور فعالیت داشتند.

هرچند آن بازارها را از دست دادیم ولی به دلیل اینکه تاکید ما روی کیفیت بود در ایران توانستیم جزو پروفیل ممتاز قرار بگیریم و به همین دلیل بازار داخلی‌ای برای ما ایجاد شد که صادرات، معنای خود را از دست داد.

یکی از دیگر کارهایی که کردیم این بود که در راستای فرهنگ‌سازی استفاده از پروفیل یو.پی.وی.سی بالاجبار کارخانه پنجره ‏سازی را راه‌اندازی کردیم تا بتوانیم خودمان در پروژه‌هایی شرکت کنیم که در آن زمان سازندگان آنها این پروفیل را نمی‌شناختند؛ و تلاش کردیم آنها را با این محصول آشنا کنیم و درواقع جذابیت حضور در پروژه‌ها با وجود اینکه کار خیلی سختی هم بود، باعث شد که ما به منابع جدیدی از بازار کشور مثل برج‌ها و ساختمان‌های مرتفع، مجتمع‌ها و شهرک‌های ویلایی دست پیدا کنیم.

سال 1386، خط شیت پی.وی.سی را وارد کردیم که این خط شیت پی.وی.سی هم با تکنولوژی کراسمافای بود. درواقع سعی کردیم ورق‌های پی.وی.سی را جایگزین ورق‌های چوبی MDF  کنیم. برای تبدیل مواد خام به محصول نهایی، همانطور که پروفیل را به پنجره تبدیل می‏ کردیم، برای این ورق‏ ها نیز کارخانه کابینت‏ سازی ایجاد کردیم؛ در نتیجه بخشی از ورق‌های همارشتن را در بازار می‌فروختیم و بخشی از آن را صادر می‌کردیم و با بخشی از آنها کابینت تولید می‌کردیم.

در سال 1387 یک خط تولید WPC چوب پلاست ایجاد کردیم که با آن بخشی از متریال دیوارپوش و قرنیز را تولید می‌کند و به این وسیله به تنوعی از ورق‌ها در ضخامت‌های مختلف رسیدیم.

همچنین به سمت تولید ورق‌های (نرم و تراسپارنت) رفتیم که در کارخانه‌ها به‌جای پرده‌های بین سالنی و به‌جای در استفاده می‌شود یا ورق‌های (ریجید و ترانسپارنت) که جای شیشه در داخل استفاده می‌شود و همچنین ورق‌های رنگی و ورق‌های با طرح‌های چوبی که بعضی از این ورق‌های 3 میلی‌متری را با فرم دادن، به‌عنوان سقف کاذب کاربردی کردیم و این روند تنوع محصولات را ادامه دادیم.

تا سال 1395 که ابتدای سال استارت پروژه تولید ژئوممبران را زدیم و با جمع‌آوری اطلاعات توسط کارشناس‌های شرکت توانستیم در اردیبهشت 1395 ژئوممبران را تعریف کنیم و این ورق‌های ما که عایق رطوبتی هستند برای آب‌بندی تونل‌ها و گودال و فونداسیون و استخرها استفاده می‌شود که آن ‌هم تنوعی دیگری مثل ضخامت‌های مختلف دارد و یک محصول دیگری که از آن تولید کردیم، ورق‌های دولایه پی.وی.سی ژئوممبران است که برای روف گاردن استفاده می‌شود یعنی سقف‌های ساختمانی که باغچه می‌کنند.

در همین راستا، در مورد کف‌پوش‌های پی.وی.سی به‌صورت تایل و رول، استارت کرده‌ایم که ظرف دو ماه آینده بتوانیم آن کار را پیش ببریم و ضمن اینکه امیدوارم در نیمه دوم سال 1396، بتوانیم ورق‌های (ماربل شیت) را که درواقع ورق‌های طرح سنگ هست را برای دیوار پوش در ابعاد 2 متر در 3 متر در نیمه دوم سال تولید آن را شروع کنیم.

نشریه پنجره ایرانیان-سال دهم-شماره 116-خرداد 96