پانزدهمین نمایشگاه صنعت ساختمان تهران، هفتمین نمایشگاه در و پنجره تبریز و دومین نمایشگاه در و پنجره اصفهان. نحوه برگزاری این نمایشگاه ‏ها همواره محل بحث و جدل‏ های گوناگون بوده و برگزاری هر کدام از آنها معمولا واکنش‏ های متفاوتی را برمی ‏انگیزد. در سرمقاله شماره گذشته نشریه پنجره ایرانیان، چند و چون نمایشگاه تهران تا حدی مورد بررسی قرار گرفت، با این حال در دو نمایشگاه بعدی، متاسفانه باز هم شاهد تکرار همان مسائل و معضل‏ ها در تبریز و اصفهان بودیم. عدم رضایت شرکت ‏کنندگان در این دو نمایشگاه کاملا قابل مشاهده بود. البته‏ منکر برخی از نقاط مثبت آنها نمی‏ شویم، اما احساس غبن اکثر غرفه‏ داران را نیز پس از اتمام این دو نمایشگاه نمی‏ توانیم نادیده بگیریم. بحث و گفتگو درباره این موضوع مفصل است و از حوصله این مقال خارج.

برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.

در این میان، اما نکته ‏ای هست که اشاره بدان لازم می ‏نماید؛ و آن اتفاق بدیعی بود که در اصفهان افتاد: تعطیلی سه ساعته یک روز از نمایشگاه. حتی در لحظه ‏ای که از بلندگوهای سالن شهریار به گوش خود شنیدیم که ساعت شروع به کار نمایشگاه در روز بعد سه ساعت به تعویق افتاده است، باورآن دشوار بود. روندی که از ماه‏ ها پیش برنامه ‏ریزی شده، و مبالغ هنگفتی که از سوی افراد بسیاری بر اساس همین برنامه ‏ریزی هزینه شده، و بعد به‏ راحتی... اعلام تعطیلی سه ساعته!! مسلما غرفه ‏دارانی که با وجود کسادی شدید بازار و مشکلات بسیار دیگر، هزینه‏ های مادی و معنوی فراوانی متحمل شده بودند، برای لحظه به لحظه این نمایشگاه ارزش قائل بوده و برنامه‏ هایی تدارک دیده بودند. گذشته از آن که این اتفاق چه ضرر و زیانی به شرکت‏ کنندگان وارد آورد، با یک حساب سرانگشتی می‏ توان ارزش مادی هر ساعت نمایشگاه را با توجه به هزینه ‏های انجام شده برای هر غرفه محاسبه کرد. هزینه‏ ای که هیچکس جبران آن را برعهده نگرفته و نخواهد گرفت.
افزون بر همه این‏ ها، کم ‏شمار بودن بازدیدکنندگان نمایشگاه اصفهان در دو روز نخست، چشم امید همگان را به دو روز آینده یعنی پنجشنبه و جمعه دوخته بود، تا بلکه تعطیلی این دو روز بتواند گشایشی باشد بر این خلوتی و سکوت. در این حال، به‏ یکباره صدایی از بلندگو تاخیر سه ساعته در روز پنجشنبه را اعلام کرد. اعتراض غرفه‏ داران نیز که تا پاسی از شب در محل نمایشگاه باقی مانده بودند نیز به جایی نرسید و به ‏سادگی ماموران اداری و انتظامی نمایشگاه از مسئولیت این امر شانه خالی کرده و همه را بر گردن پایتخت نشینان انداختند: که به دلیل سفر وزیری به اصفهان و ایجاد تغییراتی در برنامه کاری وی به عللی و حضور ناگهانی ایشان در نمایشگاه و ... در نتیجه تعطیلی سه ساعته نمایشگاه در و پنجره در روز پنجشنبه. در این میان آنچه اصلا محل اعتنا نبود و اهمیتی نداشت، هزینه، زمان و نیروی فراوان هدر رفته این همه شرکت تجاری و تولیدی بود.
در آن شب پرسش ‏های بسیاری بی ‏پاسخ ماند و پاسخ ‏های مطرح شده نیز هیچکدام نه منطقی می ‏نمود و نه قانع ‏کننده. مسئولان نیز به دادن قول‏ هایی چند بسنده کردند. تردیدی وجود ندارد که روح وزیر محترم نیز از این مسائل و تبعات این تغییر برنامه ‏ها اطلاعی نداشته، اما سوال اصلی اینجاست که برنامه ‏ریزان مربوطه با چه نگرشی چنین تصمیمی را گرفته بودند. حقیقتا از نگاه و نیت اصلی مسئولان برنامه ‏ریز بی‏ خبریم، اما آنچه که از این رفتار استنباط می‏ شود، بی ‏اعتنایی کامل به منافع و خواسته ‏های بحق شرکت‏ های تجاری است. شاهد این ادعا آنکه در آن شب حتی یک دلیل منطقی اقامه نشد و برای غرفه ‏داران هرگز اضطراری و فوق ‏العاده بودن شرایط جا نیافتاد. و از این‏ ها استنتاجی جز آن نمی ‏توان داشت که تعطیلی سه ساعته نمایشگاه از سر ناچاری نبوده بلکه ساده ‏ترین راهکار بوده است.
نمی ‏توان تردیدی داشت که تا چنین نگاه و نگرشی بر مسئولان دلسوز کشور حاکم باشد و شرکت‏ های اقتصادی تنها از زاویه دریافت پول نگریسته شوند، چشمداشت چندانی به گشوده شدن گره ‏های بسیار این عرصه نمی‏ توان داشت.
پنجره ایرانیان در دو نمایشگاه اصفهان و تبریز، دست به ابتکار تازه ‏ای زد و برنامه‏ ای جهت بازدید از مراکز مهم تولیدی و بازرگانی این دو منطقه ترتیب داد و گزارش ‏هایی از این مراکز تهیه کرد. گزارش بازدیدهای تبریز در همین شماره به چاپ رسیده و گزارش اصفهان در شماره بعدی پنجره ایرانیان منتشر خواهد شد. آنچه در این بازدیدها بیش از همه به چشم می ‏آمد توان بسیار بالای مجموعه ‏های مختلف این مناطق بود. پویایی و بالندگی این مراکز تولیدی و اراده و سختکوشی مراکز تجاری تبریز و اصفهان مثال‏ زدنی بود.
در کنار عظمت دستاوردهای بزرگ تبریز و اصفهان، آنچه خودنمایی می ‏کرد، ظرفیت‏ های مغفول مانده ‏ای بود که در صورت فعال شدن، می ‏تواند توان صنعتی کشور را صدچندان کند. تازه آنچه مورد مشاهده قرار گرفت، تنها چند مجموعه از مراکز بسیار این دو استان از کشور پهناورمان بوده است. خودباوری این بزرگان صنعت به حدی بود که برغم تنگناها و معضلات موجود به ‏ویژه سال‏ های سخت گذشته، تولیدکنندگان بزرگ این مناطق خود را آماده رویارویی با بزرگان صنعتی منطقه در بازار رقابتی بین‏ المللی می ‏دانستند؛ و آنچه برای ما حسرت‏ برانگیز بود، آنکه این‏ ها همه فقط با اتکا بر همت و ابتکار افراد خوشفکر بنا شده است و برخلاف کشورهای منطقه، حمایت دولتی چندانی در کار نبوده است. این در حالی است که اگر عزمی ملی به ‏قصد توسعه صنعتی در کشور رخ بنماید، بعید است کشوری در منطقه بتواند حریف این غولان تولید در ایران شود.
پنجره ایرانیان با توجه به رسالت اطلاع ‏رسانی خود این برنامه را به اجرا درآورد و امیدواراست این تلاش‏ ها قدمی هرچند کوچک در جهت اعتلای صنعت در و پنجره کشور باشد؛ همچنین به همه علاقمندان اعلام می‏ دارد که آمادگی تهیه گزارش از فعالیت‏ های کلان آنها را در اقصی نقاط کشور دارد.
بازدیدهایی که در تبریز و اصفهان انجام شد، نکات قابل توجه بسیاری را برای گروه خبری پنجره ایرانیان در بر داشت که به هر کدام در موقعیت‏ های مقتضی در این نشریه پرداخته خواهد شد. اما در اینجا بد نیست یکی از این نکات مهم را بازگو کنیم. در گفتگوهای خود با مدیران این مجموعه‏ ها دریافتیم که مطالبه بازار در حال سوق یافتن به سمت کیفیت است. به‏ عبارتی دیگر با در نظر گرفتن رکود حاکم بر بازار و طبیعتا کاهش تقاضا، به‏ نظر می‏ رسد متقاضیان اقلام مختلف اهمیت بیشتری برای کیفیت قائل شده ‏اند، و این می ‏تواند خبر خوشی برای اهالی این صنعت باشد.
بدون تردید کسادی موجود مرحله‏ ای است که لاجرم سپری خواهد شد؛ اما عدم عرضه اجناس کیفی در یک صنعت، آن هم اگر عمومیت بیابد، مسلما در گذر زمان به یک ضدبرند تبدیل شده و موجودیت کل آن صنعت را به خطر خواهد انداخت. استنباط ما از این گفتگوها آن بود که رکود موجود سبب خیر شده و بسیاری از تولیدکنندگان در و پنجره به سراغ کیفیت رفته ‏اند. بدون تردید نهادینه شدن این نگرش در بازار، جریان همیشگی این صنعت و رونق آن را تضمین خواهد کرد.
در پایان، می ‏خواهم مراتب قدردانی و سپاس خود را از مدیریت نشریه پنجره ایراینان به دلیل اعتمادی که به من داشته و وظیفۀ سنگین سردبیری نشریه وزین پنجره ایرانیان را بر عهده من گذاشتند، اعلام کنم. این فرصت را مغتنم می ‏دانم و امیدوارم بتوانم از هر آنچه دارم برای تقویت روزافزون این نشریه پویا، و البته جامه عمل پوشاندن به رسالت این نشریه که همانا اعتلای این صنعت از رهگذر آگاهی ‏بخشی و اطلاع ‏رسانی است بهره بگیرم.
همکاری با نشریه ‏ای که جایگاه نخست را در صنعت در و پنجره کشورمان دارد، بدون تردید وظیفه خطیری است که از دشواری ‏ها و پیچیدگی‏ های ابعاد مختلف آن آگاهم و امید دارم به یاری کلیه دوستان و همکاران از عهده این مهم برآیم. از همینجا از کلیه فعالان این صنعت می‏ خواهم که همچون همیشه پنجره ایرانیان را از خود بدانند و آن را همچون محملی قلمداد کنند که می ‏تواند به رشد و اعتلای صنعت در و پنجره کشورمان یاری رساند.

نشریه پنجره ایرانیان ــ سال هشتم ــ شماره 96 ــ مهر 94