در شماره قبلی در قسمت اول به مقدمات بارهای وارده بر اجزاء نما و معیارهای پذیرش آن پرداختیم در قسمت دوم و آخر این بخش به ادامه این مبحث میپردازیم . در این قسمت همچنین به مباحث مربوط به تستهای رایج در نما نیز اشاره شده است .
6-2-3-3- دیوارهای پشتیبان
دیوارهای پشتیبان، حساس به جابه جایی و شتاب محسوب می‌شوند. دیوارهایی که از بالا و پایین به کف طبقات متصل شده‌اند تحت اثر بارگذاری داخل صفحه می‌باشند، بر اثر تغییر شکل‌های به وجود آمده در سازه، ممکن است دچار ترک‌خوردگی برشی، تاب خوردگی و شکست شوند. این دیوارها تحت اثر بارگذاری خارج از صفحه ممکن است دچار ترک‌خوردگی خمشی، خرابی محل اتصال دیوار به سازه و فروپاشی گردند. خرابی دیوار پشتیبان باعث آسیب‌دیدگی نما می‌گردد. دیوارهای بنایی یا تری دی در صورت عدم جداسازی به دلیل اینکه رفتار کلی سازه را تحت تاثیر قرار می‌دهند، اغلب نقش عضو سازه‌ای را ایفا می‌کنند. دیوارهای با سختی زیاد که دارای گریز (دریفت) نسبی کوچک است (ساختمان‌های دارای دیوار برشی یا مهاربند هم‌محور ) لزومی ندارد.
آن دسته از دیوارهایی که تحت تغییر شکل‌های سازه قرار می‌گیرند را می‌توان با ایجاد درز پیوسته بین آنها و سازه محیطی محافظت کرد. برای این دیوارها باید اتصالاتی در نظر گرفت که قابلیت حرکت داخل صفحه و مهار خارج از صفحه را به دیوار بدهند.
دیوارهای سنگین باید قادر به تحمل نیروهای برون صفحه‌ای محاسبه شده طبق بند 3-3-1-1 باشند. مقدار تغییر مکان نسبی مجاز برای این دیوارها برای سطح عملکرد قابلیت استفاده بی‌وقفه برابر 0/005 و برای سطح عملکرد ایمنی جانبی برابر 0/01 است. این مقدار تغییر مکان نسبی مجاز برای دیوارهای سبک در سطح عملکرد قابلیت استفاده بی‌وقفه برابر 0/01 است و در سطح عملکرد ایمنی جانبی نیازی به کنترل لرزه‌ای ندارند.
برای مشاهده فایل پی دی اف کامل کلیک کنید.
نشریه پنجره ایرانیان-سال دهم-شماره 116-خرداد 96
