به گزارش ایسنا و به نقل از ام.آی.تی‌ نیوز، مهندسان دانشگاه ام.آی.تی (MIT)، نوعی طراحی مفهومی برای یک سیستم ذخیره انرژی تجدیدپذیر و بازگرداندن انرژی به شبکه الکتریکی ارائه داده‌اند. شاید این سیستم، برای تامین انرژی یک شهر کوچک مناسب باشد و علاوه بر نیروی خورشید از نیروی باد نیز استفاده کند.

این سیستم جدید طوری طراحی شده که می‌تواند گرمای حاصل از الکتریسیته اضافی که در اثر نیروی خورشید یا باد به وجود آمده، در مخازن بزرگی از جنس سیلیکون ذوب‌شده سفید و گرم ذخیره کند. پژوهشگران تخمین می‌زنند که چنین سیستمی، بسیار مقرون‌به‌صرفه‌تر از باتری‌های لیتیوم- یون خواهد بود که روشی قابل‌قبول اما پرهزینه برای ذخیره انرژی تجدیدپذیر هستند. هزینه این سیستم، نصف هزینه ذخیره‌سازی هیدروالکتریکی پمپاژ شده و ارزان‌ترین شکل ذخیره انرژی در مقیاس شبکه تا به امروز خواهد بود.

آسگون هنری (Asegun Henry)، استادیار بخش مهندسی مکانیک دانشگاه ام.آی.تی گفت: حتی اگر قصد داشتیم شبکه‌های ذخیره‌سازی انرژی تجدیدپذیر را درحال‌حاضر فعال کنیم، موفق نمی‌شدیم زیرا برای این کار، به توربین‌های سوخت فسیلی نیاز داریم. ما برای ابداع فناوری جدیدی تلاش می‌کنیم که در صورت موفق بودن، می‌تواند مهم‌ترین و بحرانی‌ترین مشکل انرژی و تغییر اقلیم یعنی مشکل ذخیره انرژی را حل کند.

این سیستم ذخیره جدید، از پروژه‌ای نشات می‌گیرد که هدف از آغاز آن، ارائه روش‌هایی برای افزایش کارایی شکلی از انرژی موسوم به انرژی خورشیدی متمرکز، بوده است. در انرژی خورشیدی متمرکز، برخلاف نیروگاه‌های خورشیدی متداول که برای تغییر مستقیم انرژی به الکتریسیته از پنل‌های خورشیدی استفاده می‌کنند، آینه‌های بزرگی به کار می‌روند تا نور خورشید را بر یک برج مرکزی متمرکز کنند. نور خورشید در این برج به گرما و نهایتا به الکتریسیته تبدیل می‌شود.

هنری ادامه داد: نکته جالب در مورد این فناوری این است که در فرآیند تمرکز نور برای به دست آوردن گرما، می‌توان گرما را با هزینه‌ای بسیار کمتر از هزینه ذخیره الکتریسیته ذخیره کرد.

نیروگاه‌های خورشیدی متمرکز، گرما را در مخازن بزرگی که با نمک مذاب پرشده‌اند، ذخیره می‌کند و مخازن تا دمای حدود 1000 درجه فارنهایت گرم می‌شوند. هنگامی‌که الکتریسیته موردنیاز باشد، نمک گرم شده در یک مبدل گرمایی پمپاژ و گرمای نمک به بخار تبدیل می‌شود. سپس یک توربین، گرما را به الکتریسیته تبدیل می‌کند.

این پژوهش، در مجله Energy and Environmental Science به چاپ رسید.