پنجره‌ایرانیان؛ بهره‌وری از مفاهیم علم اقتصاد و مدیریت است که رابطه‌ای را میان حجم و ارزش تولید برقرار می‌کند و استفاده موثر و بهینه از منابع موجود و امکانات را موردتوجه قرار می‌دهد. درواقع بهره‌وری رابطه میان تولید و مصرف را نشان می‌دهد. البته این واژه در ایران با مفهوم کلی استفاده بهینه و بهتر از امکانات موجود، موردتوجه قرار دارد. توجه به این نکته ضروری به نظر می‌رسد که نیروی انسانی مهم‌ترین عامل در بهبود بهره‌وری موردتوجه قرار دارد؛ بنابراین بهبود کیفی عامل کار می‌تواند موجبات ارتقای بهره‌وری را فراهم کند.
به گزارش صمت، بهبود روابط حاکم میان مدیر و کارکنان، توجه و اصلاح عوامل محیطی، نوآوری و خلاقیت و امکان بروز آن از سوی کارکنان و همچنین به‌کارگیری رهاوردهای فناورانه تاثیر بسزایی بر رشد این پارامتر اقتصادی دارد.
بهره‌وری در صنایع گوناگون موردتوجه قرار دارد؛ اما اغلب بررسی‌ها حکایت از آن دارد که بهره‌وری در اغلب صنایع ایران پایین‌تر از نرم‌های جهانی است. شاید بخشی از این ضعف را باید به کمبودهای فناوری در صنایع ایران نسبت داد. سال‌های طولانی تحریم مانع از ورود فناوری‌های نوین و تجهیزات جدید به کشور شده است. درعین‌حال، بسیاری از صنایع با ظرفیت‌های پایین‌تر از ظرفیت اسمی خود فعالیت می‌کنند. این مشکل در صنایعی مانند سرب و روی و آلومینیوم با شدت بیشتری دیده می‌شود. کمبود مواد اولیه و نقدینگی را باید یکی از دلایل اصلی این موضوع عنوان کرد. در این میان، مشاهده می‌شود که بسیاری از این صنایع با نیروی انسانی به‌مراتب بیشتر از نیاز خود فعالیت می‌کنند. ضمن اینکه برخی از این افراد فقط به‌واسطه مناسبات اجتماعی یا سیاسی به مجموعه‌ها تحمیل می‌شوند.
هوشنگ گودرزی، رئیس سندیکای صنایع آلومینیوم ایران دراین‌باره گفت: بسیاری از واحدهای تولید آلومینیوم کشور در سال گذشته فقط با حدود ۴۰ تا ۷۰ درصد ظرفیت خود، به تولید مشغول بودند.
وی دراین‌باره اظهار کرد: این میزان تولید در مقایسه با تولید صنایع پایین‌دستی آلومینیوم در سال‌های گذشته رشد قابل‌توجهی داشته است. در چنین شرایطی بهره‌وری در این صنایع به‌شدت کاهش می‌یابد. همچنین قیمت تمام‌شده محصولات کاهش می‌یابد و درنتیجه از رقابت‌پذیری تولیدات ما در بازارهای جهانی کاسته می‌شود.
رئیس سندیکای صنایع آلومینیوم ایران در ادامه عدم اطمینان نسبت به شرایط آینده کشور و سیاست‌های اثرگذار بر صنایع را از مهم‌ترین عواملی دانست که برنامه‌های تولید را در کشور متاثر می‌کند و مانع از افزایش کمی و کیفی تولیدات می‌شود.
