یکی از اجزای بسیار مهم این پروفیل‏ ها تیغه عایقی است که از مقطع طولی این پروفیل‏ ها عبور می‏ کند. روشن است که کیفیت این تیغه در کیفیت کلی آلومینیوم‏ های ترمال بریک تاثیر بسیاری دارد. اما این تیغه از چه ماده‏ ای باید ساخته شده باشد؟ این سوالی است که در نوشتار زیر که به قلم مهندس فرخ ظفر فرخی و برگرفته از وبسایت گروتمان است، مورد بررسی قرار گرفته است. با هم این مقاله را می‏ خوانیم:

برای مشاهده فایل پی دی اف کلیک کنید.

آلومینیوم علاوه بر تمام مزایایی که دارد ضریب انتقال حرارتی بالایی دارد (w/m² ºk203) که این عامل باعث هدر رفتن انرژی در در و پنجره ‏های آلومینیوم می ‏شود. آلومینیوم جزو فلزات رسانا می ‏باشد و یکی از پارامترهای مورد ارزیابی در فلزات ضریب انتقال حرارت است که با لاندا نشان داده می‏ شود و واحد آن وات بر متر مربع درجه کلوین می ‏باشد.
ضریب انتقال حرارت برای آلیاژ 6063 آلومینیوم برابر با 203 (W/mk) می‏باشد. از این ‏رو، در در و پنجره ‏های آلومینیوم نرمال انتقال انرژی از فریم پنجره‏ ها بسیار زیاد است. در نتیجه لازم است علاوه بر استفاده از شیشه‏ های دو جداره از فریم ‏های دو جداره آلومینیوم استفاده شود.
برای دو جداره کردن در و پنجره ‏های آلومینیوم از تیغه‏ های PA6.6 (پلی آمید) استفاده می‏ شود؛ به این در و پنجره ‏ها به اصطلاح ترمال بریک اطلاق می‏ شود. در این سیستم جداره بیرونی پنجره به ‏وسیله تیلغه پلی‏ آمید از جداره داخلی پنجره جدا می‏ شود. این تیغه ‏ها با استفاده از ماشین‏ آلات مخصوص به هر یک از جداره ‏های درونی و بیرونی دوخته شده و یک ساختار یک پارچه در پروفیل ایجاد می‏ کنند. در سیستم‏ های ترمال بریک ضریب انتقال حرارت از 203 بسته به مشخصه پروفیل به کمتر از 4 تقلیل می ‏یابد (مشخصات پروفیل و شکل و نحوه قرارگیری پلی ‏آمید در تعیین این مقدار اهمیت دارد). پروفیل‏ های آلومینیوم ترمال‏ بریک در زمستان از اتلاف حرارت و در تابستان از اتلاف برودت تا حد زیادی جلوگیری می ‏کنند و در نتیجه باعث کاهش مصرف سوخت و کاهش هزینه تاسیسات زیرساختی اولیه شده و به میزان قابل توجهی مانع از آلودگی صوتی می‏ شوند. همچنین امکان اجرای پنجره‏ های دو رنگ را می ‏دهد و این امکان را مهیا می‏ سازد تا دو لایه بیرونی و داخلی از تنوع رنگ ‏های متنوعی برخوردار شوند.

اهمیت تیغه‏ های پلی ‏آمید
این تیغه ‏ها یک گزینه بسیار مناسب برای دو جداره کردن پروفیل های آلومینیومی می‏ باشند. پلی ‏آمید خواص مکانیکی خود را در حرارت‏ های بالا، در برابر مواد شیمیایی، آب و اشعه یو.وی حفظ می‏ کند و همچنین قابل بازیافت بوده و جز مواد دوستدار محیط زیست می ‏باشد. تیغه‏ های پلی ‏آمید تشکیل شده است از پلی ‏آمید 6.6 با 25% فایبرگلاس که ضریب انتقال حرارتی آن برابر با 0.3 W/m*k می ‏باشد و اتلاف انرژی از طریق بدنه پنجره آلومینیوم را تا حد زیادی کاهش می ‏دهد. تیغه ‏های پلی ‏آمید درجه حرارت 250 تا 400 درجه سانتیگراد را تحمل می‏ کند و محدودیتی از نظر دفرمه شدن طی اجرای عملیات رنگ‏ های کوره ‏ای را ندارد. در پروفیل‏ هایی که با تیغه پلی ‏آمید ترمال بریک شده ‏اند دو عامل حائز اهمیت فراوان است. این دو عامل عبارتند از :

1. دوخت صحیح و کامل تیغه پلی‏ آمید: در صورتی که دوخت کامل نباشد تیغه پلی‏ آمید شل شده و ممکن است از برخی نقاط اتصال تیغه پلی آمید با آلومینیوم به طور کامل قطع شود. از این‏رو، برای تست و حصول اطمینان از دوخت صحیح تیغه پلی‏آمید از استاندارد EN14024 استفاده می‏شود.

2. مقاومت مکانیکی بازشوها: یکی دیگر از مواردی که در پلی آمیدهای دوخت شده بسیار مهم است، مقاومت مکانیکی لنگه در برابر باز و بسته شدن می‏ باشد که بر اساس استاندارد EN 13126 سنجیده می شود.

خطرات استفاده از تیغه‌های پی.وی.سی به جای پلی آمید
تیغه‌های پی.وی.سی قیمت بسیار ارزان‏ تری نسبت به تیغه پلی ‏آمید دارند و از لحاظ ظاهری هم به تیغه پلی ‏آمید شباهت دارند. اما این سیستم تیغه ‏ها دو مشکل عمده دارند، اولا اینکه این تیغه‏ ها بیش از 180 درجه سانتیگراد را نمی ‏توانند تحمل کنند. این امر امکان انتقال این سیستم را به کوره ‏ها میسر نمی‏ سازد، چراکه به احتمال زیاد در کوره آب خواهند شد. مشکل دوم این تیغه‏ ها دفرمه شدن یا ترک برداشتن این تیغه ‏ها با نوسانات حرارتی است. با توجه به این که دمای بین داخل و خارج خانه دارای نوسان می ‏باشد (در شرایط کویری این نوسان حتی در طول یک روز هم بسیار بالاست)، این تیغه ‏ها به احتمال زیاد دفرمه یا ترک برخواهند داشت و احتمال از بین رفتن اتصال و جدا شدن مقاطع پروفیل از یکدیگر وجود دارد. با توجه به اینکه وزن بازشو و شیشه به ازای هر متر مربع بیش از 30 کیلو در هر متر مربع می‏ باشد، بدیهی است در صورت افتادن بازشو، این حادثه کم خطر نخواهد بود.

چگونه می ‏توان به ماهیت پلی‏ آمیدی یا پی.وی.سی بودن تیغه پی برد؟
خوشبختانه پاسخ این سوال چندان پیچیده نبوده و نیاز به تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی نیز ندارد، کافی است تیغه را در معرض شعله مستقیم قرار دهید، ممکن است تیغه مشتعل شود یا دودی با بوی نایلون سوخته مننتشر کند، در این صورت تیغه مورد نظر از جنس پی.وی.سی می ‏باشد، در غیر این صورت به احتمال زیاد تیغه شما پلی ‏آمید می‏ باشد.

نشریه پنجره ایرانیان ــ سال نهم ــ شماره 101و102 ــ اسفند 94