مدیرعامل شرکت محصولات نورد تخت آلومینیومی آلورین گفت: میزان سرمایه مورد نیاز برای صنعت آلومینیوم ازلحاظ تناژ بسیار بیشتر از صنعت فولاد است اما باید فارغ از عددسازی، مسیر روشنی از بازار را برای سرمایه‌گذاران ترسیم کرد.
مهدی تهرانی در گفت‌وگو با فلزات آنلاین، اظهار داشت: در حال حاضر، 40 تا 45 هزار تن ورق و فویل آلومینیومی در کشور در حال تولید است. در زمینه تولید سیم و کابل هم حدود 80 تا 90 هزار تن ظرفیت ایجاد شده است که به‌این‌علت که مشتری برای آن وجود ندارد، اکثرا یا نیمه‌تعطیل و یا به‌صورت کامل تعطیل هستند. در حوزه تولید بیلت آلومینیومی نیز با کمبود مواجه هستیم. مدتی پیش، یک خط تولید بیلت آلومینیومی با ظرفیت 90 هزار تن در سال در استان اراک راه‌اندازی شد و قرار است که فاز دوم این کارخانه نیز با همان ظرفیت راه‌اندازی شود. این در حالی است که بدون وجود این خط تولید تا سال گذشته در زمینه تولید بیلت آلومینیومی دچار کمبود شدیدی بودیم.
مدیرعامل شرکت محصولات نورد تخت آلومینیومی آلورین در رابطه با حضور صنایع پایین‌دستی آلومینیوم در منطقه ویژه لامرد، تصریح کرد: راه‌اندازی «آلوم‌شهر» در منطقه ویژه اقتصادی لامرد و استقرار صنایع پایین‌دستی آلومینیوم، بستگی به آن دارد که چه چشم‌اندازی برای بازار محصولات این صنایع ترسیم شده باشد. در برخی از گزارش‌هایی که طی چند هفته اخیر مطالعه و بررسی شده، این نکته به‌صورت واضح مشهود است که حضور این صنایع در لامرد، آن‌چنان تاثیر و منفعتی برای آن‌ها ندارد و تنها مزیت موجود، در تامین مواد اولیه به‌صورت مذاب و شمش آلومینیومی است که این شرکت‌ها می‌توانند مواد اولیه موردنیاز خود را به‌صورت مستقیم از سالکو آن‌هم در فاصله مکانی و زمانی بسیار اندک، تامین کنند. به‌این‌ترتیب، نمی‌‌توان با قاطعیت تایید کرد که این طرح صد در صد اقتصادی بوده و از بازار تقاضا و فروش مناسبی نیز برخوردار است.
وی اضافه کرد: صرفا تولید شمش آلومینیومی و تبدیل آن به محصولات پایین‌دستی، به‌منزله انجام یک امر اقتصادی نیست. باید بازار این محصولات چه ازنظر داخلی و چه منطقه‌ای، دیده شود و تکنولوژی درستی برای خطوط تولید حاضر در «آلوم‌شهر» در نظر گرفته شود تا این طرح بتواند شاخص‌‌های اقتصادی مناسبی داشته باشد.
تهرانی با اشاره به لزوم نیازسنجی در طرح «آلوم‌شهر»، عنوان کرد: شمش آلومینیومی به میزان کافی در منطقه ویژه لامرد توسط کارخانه سالکو تولید می‌شود و باید دید به چه صنایع پایین‌دستی نیاز داریم که در این منطقه احداث شود. برای مثال، در زمینه تولید ورق آلومینیومی، شاید تقاضای داخلی بیش از 100 هزار تن نباشد و اگر یک شرکت بخواهد بر اساس همین مقدار ذکرشده، کارخانه‌ای احداث کند، می‌توان گفت این امر هیچ توجیه اقتصادی در بر نخواهد داشت چراکه لازمه احداث کارخانه، بررسی بازار داخلی و بین‌المللی محصول موردنظر است و یک حداقل ظرفیت اقتصادی برای آن واحد باید تعریف شود.
تهرانی بیان کرد: بالا بودن قیمت شمش آلومینیومی در بازار داخلی که افزایش آن ارتباط مستقیم با نوسانات نرخ ارز دارد، باعث شده تا در ساخت محصولاتی مانند قوطی‌های نوشابه و پروفیل‌های دروپنجره آلومینیومی، از PVC و یوپی‌وی‌سی به‌جای آلومینیوم استفاده شود. برای جلوگیری از وارد آمدن هرگونه آسیب به این صنعت، باید تکنولوژی مناسب انتخاب شود و با احتیاط و برنامه‌ریزی صحیح اجرا شود. همچنین به‌صورت کامل تمام هزینه‌های تولید از ابتدا تا انتها برآورد و سپس اقدام به ساخت کارخانه و شروع تولید محصول جدید آلومینیومی شود.
تهرانی درباره شرایط صادرات برای واحدهای مستقر در «آلوم‌شهر»، عنوان کرد: در گذشته در مناطق ویژه اقتصادی، برای صنایعی که صادرات انجام می‌دهند معافیت‌های گمرکی در نظر گرفته شده بود و توقع می‌رود این روند ادامه پیدا کند چراکه با مازاد تولیدی که در کشور به وجود آمده است، باید به فکر صادرات بود و از اشباع محصولات در بازار داخلی جلوگیری کرد.
